Thursday, January 5, 2012

कुत्रा-२

कुत्रा-२

(विशेष सुचना - आपण जर श्वानप्रेमी असाल तर आपल्या भावना दुखावल्या जाण्याची शक्यता आहे. पण आजकाल कोणी बालवाडीतल्या मुलाचा गालगुच्चा घेऊन जरी त्याला विचारलं "बाळ, कोणत्या शाळेत जातोस रे?" तरी त्याच्या भावना दुखावण्याची शक्यता असते. तात्पर्य, आम्ही हल्ली दुसर्‍यांच्या भावनांची जबाबदारी घेत नाही.)

कुत्रा-२ अशी headline असेल तर पहिला भाग असणारच हे तुमच्यासारख्या लहानपणापासुन हुशार असणार्‍या चाणाक्ष वाचकांनी ओळखल असेलच. तर तुच्याकडील फालतु वेळ सत्कारणी लावण्यासाठी वाचा..कुत्रा. आता तुम्हाला जर असं वाटत असेल की तो लेख वाचल्याशिवाय हा कळणार नाही आणी त्या पहिल्या भागाचा या भागाशी संबंध आहे, तर तुम्ही चुक आहात. या भागाचा त्या भागाशीच काय, पण मागच्या वाक्याचा पुढच्या वाक्याशी संबंध असेलच याची खात्री आम्ही देऊ शकत नाही.

तर सांगायचा मुद्दा असा की गेल्या काही वर्षापासुन आमच्या group मधे लग्नाचा मौसम आहे. (आता यात कुत्र्याचा संबंध कुठे आला ? असा प्रश्न जर तुमच्या डोक्यात वळवळत असेल, तर तुम्ही एकंदरीतच या गोष्टीचा फार विचार करत आहात ! Take it easy बाप्पा...). लफडी करुन, बघुन दाखवुन, लोक लग्नं करत आहेत. लग्न झालेली मंडळी लग्न न झालेल्यांना, लग्न ही काय चीज आहे, बायको ही काय वस्तु आहे, याच्या सुरस आणी चमत्कारीक हकीकती सांगत आहेत. त्यामुळे जसं नारळ कसा निघेल हे फोडल्याशिवाय सांगता येत नाही, तशी बायको कशी निघेल ते सांगण कठीण आहे, असाच एकंदरीत जनमताचा कौल आहे. ('ह्या मुलीनी लग्नानंतर सरड्यासारखे रंग बदलले रे...' असही एक टोकाचं मत आहे.) पण आमच्या मित्रमंडळींनी ठणठण वाजवुन घेतल्यामुळे आतापर्यत तरी सगळे नारळ तसे बरे निघालेत. आता सगळ्याच कथा मनोरंजक असल्या तरी स्थळकाळाच भान ठेऊन मुद्द्याची गोष्ट सांगतो.

बघुन केलेल्या लग्नात ज्या अनेक गोष्टींची चर्चा लग्न ठरवण्याआधी करावी लागते त्यात 'मुलीचे पाळीव प्राण्यावरील प्रेम' हा मुद्दा निसटला तर कोणत्या गोष्टींना तोंड द्याव लागतं याच हे उत्तम उदाहरण आहे. तर आमच्या या मित्राला लग्न ठरल्यावर काही दिवसातच बायकोचा माहेरी एक अतिशय लाडका कुत्रा असुन तो तिचा जीव की प्राण आहे अस कळल. आता आमचा हा मित्र पडला आमच्या सारखा श्वानव्देष्टा. रस्त्यावरुन चालताना कुत्र आडवं आल तर आम्ही बाजु, गल्ली, रस्ता जे जमेल ते बदलतो. बायकोच्या या श्वानप्रेमाची सुरवातीला नीटशी कल्पना न आल्याने, त्या कुत्राची थट्टा करणे, एकंदरीतच श्वानजमाती बद्दल अनुद्गार काढणे, तिच्या बरोबर असताना रस्त्यावरच्या कुत्रांना दगडं मारणे असले उद्योग यानी केले. शेवटी एकदा भर रस्त्यात कुत्राच्या अंगावर bike नेल्यासारखी केल्यावर, तिनी भर चौकात bike थांबवुन, याचे परिणाम फार वाईट होतील असा आणीबाणीचा इशारा दिल्यावरच हा भानावर आला. पण याच्या मागची श्वानपीडा संपेना. बायको श्वानओढीने वरचेवर माहेरी गेल्यावर, ह्याचं तिकडे जाण आलच. पण तिथे हे कुत्र bedroom मधे बागडुन याच्या एकांतवासाची राखरांगोळी करु लागल. 'ह्याला आपण थोड्यावेळ gallery त ठेऊ या का?' असं अत्यंत लीनेतेनी विचारल्यावर, 'त्यापेक्षा तुच का जात नाहीस gallery मधे' हे उत्तर आलं. वर 'हा फक्त एक कुत्रा नसुन तुझ्यासारखा घरातील एक सदस्य आहे' हे ही ऐकाव लागलं. तर त्या कुत्र्यापायी पावला पावला वर अपमान सहन करणार्‍या आमच्या मित्राला आम्ही अनेक वेळा अश्रुपातासाठी खांदा दिला आहे.

तर हे सगळ आज आठवण्याच कारण असं की ऑफिसमधे नेहेमीच चार अंकी नाटक संपवुन घरी आलो होतो. ( म्हणजे PM च्या शिव्या खाणे, आम्ही वेठबिगारी कामगार असल्यागत ऑर्डरी सोडणार्‍या client ला, हे जमणार नाही, हे करायला वेळ नाही, एवढ्या पैशात सगळं software नाही तर त्याचं एकच page मिळेल अशी उत्तर देणे वगैरे वगैरे..) जेवण करुन TV समोर पाय तणावुन बसलो होतो. समोर IBN वर वागळेकाका शिरा ताणताणुन कोणावर तरी करवादत होते. दुसर्‍या channel वर मातॄभाषेतील कोणतीतरी भयावह serial चालु होती. सासु सुनेला विष देऊन मारायचा कट करत होती. ते क्षणभरही पाहुन मानसिक त्रास झाल्यामुळे, 'मराठी serial च्या दगडापेक्षा वागळे ची वीट मऊ' अस विचार करुन परत IBN कडे channel सर्फत सर्फत जात असताना एके ठिकाणी कुठल्याश्या शहरात फक्त कुत्रांसाठी असणार कपड्याच दुकान बघितल. ते बघताच आमचा मित्र, त्याची श्वानपीडा आणी बायकोच्या कुत्र्याला गोणत्यात घालुन लांब सोडुन येण्याची त्याची फक्त कल्पनेतच असलेली इच्छा हे सगळ आठवलं.

आता दुसरे काहीच कामधंदे नसल्यामुळे आणी मित्रांच्या कल्पना रबरासारख्या ताणुन ताणुन मोठ्या करण्याची जन्मजात खोड असल्यामुळे 'जर आमच्या मित्राच्या बायकोच्या माहेरील श्वानाला अचानक जुलाब सुरु झाले' तर ही बातमी IBN चा वागळे कसा रवंथ करेल या कल्पनेचा जन्म झाला...

(थट्टेच्या सोयीसाठी आपण मित्राचं आडनाव गोडतोंडे आहे अस धरुयात.)

वागळे - Prime Time मधे आपल स्वागत असो. आजची सर्वात मोठी खबर आहे, गोडतोंड्यांच्या कुत्र्याला आज अचानक जुलाब सुरु झालेले आहेत. आज सकाळी ८ वाजुन ११ मिनिटानी आणी १० वाजुन १३ मिनिटानी असे दोन जुलाब झालेले आहेत. आमचा correspondent सकाळपासुन त्यावर लक्ष ठेवुन आहे. आपण जाऊ या त्याच्याकडे. प्रशांत, काय सांगशील ?काय परिस्थिती आहे ? नेमक काय घडतयं ? ( जुलाब ..अजुन काय ?!!...पण असं एका शब्दात उत्तर दिलं तर TRP जातो!)

प्रशांत - होय निखिल सर, आज सकाळ पासुनच गोडतोंड्यांच्या कुत्र्याला जुलाब सुरु झालेत. साधारण दीड तासाच्या अंतरानी दोन जुलाब झालेत. त्यामुळे सगळेच चिंतेत आहेत.अचानक सुरु झालेल्या या जुलाबांचं कारण कोणालाच कळत नाहिये. अफवांना ऊत आलाय. एकंदरीत गोंधळाची परिस्थिती आहे. निखिल सर,

वागळे - आपण पाहिलतं त्याप्रमाणे परिस्थिती गंभीर आहे. तु लक्ष ठेवुन रहा. पुढचा जुलाब झाल कि लगेच खबर दे. तो पर्यंत याच विषयावर आपण चर्चा करणार आहोत. आजचा सवाल बघा पडद्यावर, 'गोडतोंड्यांच्या कुत्र्याच्या जुलाबामागे काही कारस्थान आहे का ?' ७०% लोकं 'होय' म्हणतायातं...आपण चर्चेला सुरवात करुयात. आपल्या सोबत आहेत मिसेस गोडतोंडे, मिस्टर गोडतोंडे, building चे secretory, प्रसिध्द पशुरोगतज्ञ आणी animal rights society च्या अध्यक्षा.

वागळे - मी मिसेस गोडतोंडेंना विचारतो, तुमच्या कुत्र्याला सकाळपासुन जुलाब होतायत, काय सांगाल तुम्ही ?कशामुळे होतयत हे जुलाब ?काय कारण आहे ?

मिसेस गोडतोंडे - हे सगळं building मधल्या अस्वच्छतेमुळे होतय...कचरा उचलला जात नाही...टाक्या गळतायत...पाईप फुटलेत...आज माझ्या टॉमीला जुलाब होतायत, उद्या सगळ्यांना होतील...सेक्रेटरी दिवसभर घरात असुनही काही कामं करत नाहीत...

वागळे - एक मिनिट थांबा...मला सेक्रेटरींना विचारु द्या..फार गंभीर आरोप अहेत हे...सेक्रेटरी उत्तर द्या...building मधल्या घाणीचा परिणाम आहे हा, तुम्ही कामचुकार आहात असं म्हणतायत त्या..

सेक्रेटरी - सर्वप्रथम मी हे नमुद करु इच्छितो की गोडतोंड्यांच्या कुत्र्याला होणारे जुलाब ही अतिशय दुर्दैवी घटना आहे. त्याला लवकरच आरोग्य लाभो हीच ईश्वरचरणी प्रार्थना. कदाचीत मिसेस गोडतोंडेंना हे माहित नसेल, आमच्या committee नी building मधे या वर्षी बर्‍याच सुधारणा केल्या. parking च्या डाव्या कोपर्‍यातल्या पानाच्या पिचकारीवर रंग मारणे, watchman ला जुन्या कपड्यांचे वाटप, भव्य गणपती उत्सव...

वागळे - पण तुम्ही माझ्या प्रश्नाचं उत्तर दिलं नाहीत...जुलाबांचं काय ?

सेक्रेटरी - हो...मी येतोच आहे गोडतोंडेंच्या जुलाबाकडे..(जीभ चाऊन)..त्यांच्या कुत्र्याच्या जुलाबांकडे. माझ्या मते गोडतोंड्यांनी अतिरिक्त श्वानप्रेमामुळे त्याला अतिरिक्त खाऊ घातल्याचा परिणाम म्हणुन हे जुलाब होतायतं असं माझ स्पष्ट मत आहे.

वागळे - अतिरिक्त खाऊ घातल्यामुळे हे झालयं असं म्हणतायत सेक्रेटरी..आपण जाऊ या पशुवैद्यकीय तज्ञांकडे...ते फोनवरुन आपल्याबरोबर आहेत...डॉक्टरसाहेब काय सांगाल तुम्ही ?

श्वानप्रेमाचा अतिरेकामुळे हे होतय असं म्हटल जातयं.. किती तथ्य आहे याच्यात ?

डॉक्टर - Helo..Helo

वागळे - डॉक्टर, तुम्हाला माझं बोलणं ऐकु येतयं ?

डॉक्टर - हा...हा... कोनला जुलाब होताये म्ह्नले ?...कुत्र्याला ?अवो आम्ही मोठ्या गुरांचे डॉक्टर हावोत...म्ह्स रेड्याखाली आपण काय बघत नाय..या वेळचं तरास देऊ नका फोन करुन..रातीचं काड्या सारत बसलय लोकांच्यात तिज्या आ..

वागळे - (चेहर्‍यावरचे भाव न बदलण्याचा प्रयत्न करत..) आपला संपर्क तुटलाय डॉक्टरांशी..आपण animal rights च्या अध्यक्षांकडे जाऊ या...मॅडम, ही सगळी चर्चा तुम्ही बघताय..काय सांगाल ?

अधक्षा - सगळ्यात आधी आपण मुळ मुद्दा लक्षात घेतला पाहिजे...जुलाब हे लक्षण आहे...मिसेस गोडतोंड्यांनी कुत्र्यावरचं आपलं अवाजवी लक्ष कमी केलं पाहिजे...त्याला रोज फिरायला नेलं पाहिजे...त्यामुळे त्याची पचनक्रिया सुधारुन जुलाब थांबतील. मुक्या प्राण्याना बोलता येत नाही हे आपण समजुन घेतलं पाहिजे ..(!!??)

वागळे - आपला वेळ संपलाय.....पुन्हा एकदा पडद्यावर पहा, काय म्हणतायत लोकं...आता फक्त १०% लोकं म्हणतायत की जुलाबांमागे कारस्थान होतं..या चर्चेनंतर मिसेस गोडतोंडे कुत्र्यावरचं लक्षा कमी करुन घरात लक्ष वाढवतील अशी आशा करुयात. धन्यवाद.

( ही सर्व चर्चा हताशपणे पहात असलेला आणी बोलण्याची एकही संधी न मिळालेला आमचा मित्र (तशीही त्याला लग्नानंतर बोलायची फारशी संधी एकंदरितच मिळत नाही..) रात्री कट्ट्यावर हळु आवाजात हताशपणे बोलत होता...च्यायला, सालं कुत्रं आहे की सैतान...उंदराच्या गोळ्या चारुन सुध्दा फक्त जुलाबच ??)

No comments: