मागील पानावरुन

मी ज्या अमेरिक family मधे रहात होतो त्यांच्याबद्द्ल सांगण्यापुर्वी अजुन एका घटनेबद्द्ल (आणि एका महान व्यक्तिमत्वाबद्दल...)सांगण गरजेचा आहे. visa मिळाल्यावर माझ्या बरोबर याच university ला जाणारी माणस शोधायला सुरवात केली.बरेच दिवस मी एकटाच आहे अस मला वाटत होता.ज्यांना कोणाला मी university च नाव सांगत होतो तो/ती, ही कुठली university ? कधी नाव नाही बुवा ऐकल ...असा चेहरा करत होता.(ते sea-woods सारखाच..मी जातो तिथे एक तर कोणी येत नाही किंवा फुकट जेवायला मिळत असल्यासारखी गर्दी असते..मधली बातच नाही..)एकानी तर मला विचारला...Colorado state university का ? ...Colorado मधे आहे का रे ही ?...मी हो म्हटल्यावर त्याल भयंकर आश्चर्य वाटला. बहुधा "नाही..नाही..ही अलास्कामधे आहे ...Eskimo तिथे शिकायला आणि शिकवायला येतात" या उत्तराची अपेक्षा असावी. तात्पर्य university फारशी कोणाला माहीत नाही आणि त्यामुळे जाणारी माणस पण..(फक्त दिलिप ओक ..माझा counselor छाती ठोकपणे सांगत होता..its good university.) शेवटी एक माणुस सापडला. नाव गट्टाणी. आडनावात काही नसत.मान्य.पण तरी..असो. जाऊ दे. मी ७ ला जाणार होतो.मी ह्याला दोन तीन वेळेला विचारल. माझा e-ticket mail kela.दर वेळेला तो ६ ला जाणार अस सांगत होता.एकाच दिवसानी miss झाला..बरोबर कोणी असत, तर बर झाला असत म्हणुन जरा वाईट वाटल. नंतर ६ तारखेला याचा phone आला.उद्या भेटुच वगैरे.अधिक चौकशीअंती हा ६ ला निघणार म्हणजे घरातुन ६ ला निघणार.Plane ७च पहाटेचच.माझाच plane अस लक्षात आल. TCS मधे असे अनेक अनुभव आणि दगड पाहिल्यामुळे सोडुन दिल.माझ्या travel agent नी plane पण नामी शोधुन काढला होता. Mumbai-London. London ला ८ तासाचा holt. आणि मग (संपुर्ण कंटाळल्यावर..)London-Denver. मधल्या ८ तासात Heathrow विमानतळावर गट्टाणी बरोबर शिवाशिवी,कबड़ी खेळावी अशी योजना असणार. मग सहार विमानतळावर भेटायचा ठरल. ९ ला रात्री तिथे पोचल्यावर त्याला phone केला.मग अर्धा पाऊण तासाचा लपाछपी चा खेळ झाला आणि मी गट्टाणी समोर उभा राहीलो. खांबा सारखा उंच.हाता पायाच्या काड्या.चेहेर्यावर कोणतेही भाव नाहीत्.formal dress with formal shoes.गळ्यात एक छोटी office bag. लपाछपी च्या खेळात मी त्याच्या समोरुन गेलो तेव्हा तो ,जर एखादा माणुस office मधुन घरी जायचा कंटाळा आला आणि चला विमान बघायला जाऊ म्हणुन airport वर आला तर जसा दिसेल तसा दिसत होता.नमस्कार-चमत्कार झाल्यावर गट्टाणी नी पहिला ball टाकला. आपल्या सामानाकडे बोट दाखवुन मला विचारला "ह्याचा काय करायचा ?" (बॅगा उघडुन इथल्या इथे वाटुन टाकायच...)मग मी त्याचा हात धरुन check in-immigration मधुन घेऊन गेलो.London ला उतरल्यावर ह्यानी एक कोपर्यातला बाक पकडला आणि उशाला office bag घेऊन घरी झोपल्यासारखा जे झोपला ते विमान सुटायच्या आधी उठला. अमेरिकेत विमान उतरल. Immigration च्या queue मधे आम्ही उभे राहिलो. American Immigration म्हणजे जरा tension च काम असत. Immigration office तिथुनही सामान सुमानासट परत हाकलुन देउ शकतो.आमच्या पुढे २-३ लोका असताना मी गट्टाण्याला विचारला "तु कोणाकडे जाणार ?" माझ्याकडे Dan Birks चा (मी ज्या अमेरिकन family मधे उतरणार होतो त्यांचा) पत्ता आणि phone number होता.

"माझ्याकडे कुणाल चा phone number आहे. "..गट्टाणी.

"कोण कुणाल ?" मी.

"आधी गेला आहे. आपल्याबरोबर join करतो आहे."

"तु Indian Student Association ला initial accommodation साठी apply केला होतास का ?"

"हो"

"मग कुठल्या senior कडे तुझा allocation झाला ते पाहिला होतस का? "

"नाही."

"का ?"

"कुणालचा no आहे ना. "

"त्याच्याशी बोलला आहेस का आधी ?"

"नाही. mail केली होती."

"तो येणार आहे का तुला आणायला?".

"नाही"

"त्याचा पत्ता महित आहे का ?"

"नाही".

"???????"

एवढ्यात त्याची turn आली.आपण पुण्याहुन नगर ला जाताना सुध्धा राहायची सोय,तिथला no.वगैरे विचारुन घेतो.हा माणुस फक्त एक phone no घेउन (तो सुधा अश्या मुलाचा जो ४ दिवस आधी गेला आहे.)अमेरिकेत आला होता.Immigration form वर अमेरिकेत कुठे जाणार तो address लिहावा लागतो.ह्यानी university चा address लिहिला होता.ते बघुन immigration officer खवळला.त्यानी विचारला आत्ता कुठे जाणार तो पत्ता दे.यावर गट्टाण्यानी जे केला ते मी आयुष्यभर विसरणार नाही. महान संत परमपूज्य हरिभक्त परायण गट्टाणी महाराज यांनी माझ्याकडे बोट दाखवल.मी ह्याच्या बरोबर आहे.Immigration officer नी मला बोलावल आणि firing सुरु केला. तो साडेसहा फुटी काळा सांड होता. चिडलेला गेंडा किंवा रानगवा असाच दिसत असेल. पत्ता कुठे आहे ? रात्रीच्या ११ः०० वाजता तुम्ही रस्त्यावर जाणार का? मी माझ्याकडचा पत्ता दाखवुन, मी इथे जाणार आहे..university home stay program आहे.university नी माझी सोय केली आहे वगैरे सांगत होतो. "ह्याचा काय ? हा म्हणतो आहे हा तुझ्याबरोबर आहे.तो पण इथेच येणार आहे का ?"Immigration Officer."मला माहित नाही.हा माझ्या बरोबर नाही." सत्यमेव जयते. शेवटी कसातरी त्याला शांत केला. एवढ होऊनही गट्टाणी freezer मधे मेंदु ठेवल्यासारखा वागत होता.त्यानी त्याचा काम केला होता.शेवटी immigration officer नी माझाच पत्ता त्याच्याइथे लिहिला आणि आम्हाला सोडल.एक खुन माफ असता तर मी तेव्हा गट्टाणी संपवला असता. तिथुन customs ला गेलो.माझ्या एकुण एक बॅगा custom officer नी उघडल्या.इथे इथे नाच रे मोरा करत custom officer हे काय हे काय विचारत होता.त्यातुन माझा English. लाडु म्हणजे sweets, बाकरवडी म्हणजे crispy spring roll इथपर्यंत ठीक होता.पण नंतर मेतकुट,गोडा मसाला सगळच अवघड होता. सुमारे अर्ध्या तासानंतर मी custom room च्या floor वर चारही बाजुला चार अस्ताव्यस्त बॅगा घेउन उध्वस्त बसलो होतो.त्यावेळी मी जे काही मनात बोलत होतो ते custom officer ला translate होऊन कळल असत तर त्यानी माझ्या अंगावरचे कपडे सुधा जप्त करुन मला भारतात परत पाठवल असत. गट्टाणीची एकही बॅग उघडली नाही. तिथुन बाहेर पडल्यावर गट्टाण्याला पहिल्यांदा phone समोर उभा केला.तो नवसाचा नंबर लागत नव्ह्ता. रात्रीचे १२:०० वाजलेले.नव शहर.नवा देश.त्याला shuttle मधे घातला आणि Dan Birks यांच्या घरासमोर जाऊन उभा राहिलो.Dan ला एक सौरभ येणार माहित होता. इथे दोन येउन उभे राहिले.सगळ्यात पहिल्यांदा मी मला आलेली Dan च्या mail ची print out ,Dan ला दाखवली आणि तुमच्या कडे राहाणारा तो मी हे सिध्द केला. नाहीतर गट्टाणी माझ्या bed वर आणि मी रस्त्यावर आलो असतो.त्यातच Dan नी अजुन एक बातमी दिली.माझ्या बरोबर अजुन एक Indian तिथे राहाणार होता.प्रणय.तो आदल्या दिवशी आला होता.तो hospital मधे आहे आणि त्याची surgery झाली. appendix ची.Dan ची बायको Barbara hospital मधे त्याच्या बरोबर होती.शेवटी माझ्या कडे betty नावाच्या international office च्या एका बाईचा no. होता. असावा म्हणुन शेवटच्या क्षणी मी घेतला होता.तिला १२:३० ला फोन लावला.तिनी university records मधुन एका senior चा पत्ता शोधुन काढला . Dan रात्री १ वाजता गट्टाणीमहाराजांना तिथे पोचता करुन आला.ग़ट्टाणी अध्यायावर पडदा पडला. माझा American family मधला stay असा सुरु झाला.